De wegwerpcultuur

Macht der gewoonte: het glas van het brik en plastic en karton scheiden. Daar staat de stapel melkkartons naast de plastic colaflessen me zielig aan te staren. Want als een echte Amerikaan gooi ik vanaf nu al mijn afval samen met het Kyoto protocol gewoon op een hoop. Misschien is het onterecht als ik gefrustreerd wordt van mijn suitemate die alle lichten gewoon de hele nacht door laat branden of het water van de douche al een kwartier op voorhand nonchalant laat lopen. Ik heb het gevoel dat deze mensen hier gewoon geen opvoeding in hebben gekregen. Veel nemen weinig geven. En alles is er ook op gericht om onmiddellijke behoeften te bevredigen.. of ze desnoods te creëren. Hier op long island is het duidelijk een uitdaging je ergens te bevinden waar je niet binnen de 10 min een vette hap fast food op u bord kunt krijgen. Deze wetenschap in combinatie met de gigantisch lange afstanden die zo typerend zijn voor Amerika. In de city mag je daar 5 min van maken.

Voor andere basisbehoeften zoals seksuele wordt op een heel andere manier naar oplossingen gezocht. Prostitutie is hier, uitgezonderd van twee staten, nog altijd integraal verboden. Hoewel Axelle Red daar misschien gelukkig om kan zijn zou het misschien de kans op drama’s zoals wat eergisteren op onze campus gebeurde kunnen verminderen. Een 18 jarig meisje werd hier op campus door 5 mannen verkracht. 4 waarvan 1 hofstra student zijn al opgepakt. Van dit nieuws wordt je wel effe ziek. Ik zou het aan de statistieken moeten overlaten maar na nog een gewelddadige overval op de campus gisteren en een vermoorde student in Yale krijg je wel het gevoel dat er iets serieus mis is met deze samenleving.

Zoals Sander zei lijk ik me precies veel te ergeren maar als ik hier al een belangrijke levensles heb meegekregen is het wel ‘go with the flow’. Dat belet me natuurlijk niet mijn ogen een beetje open te houden en kritisch te zijn of dit weekend pepperspray te gaan kopen in Chinatown. Of, nu dat ik er aan denk, ik kan ook gewoon naar de gun and ammo store op de hoek lopen (serieus 5 min van mijn voordeur naast de McDonalds en de Dunkin Donuts).

Maar Amerika maakt het ook goed met mij. NYC is fantastisch! We zijn in Williamsburg, Brooklyn naar een –weeral gratis en voor niets- festivalletje geweest. Het allermooiste uitzicht op Manhattan en een dj-set van Girltalk. Het weekend erna was er in Tompkins square park het Charlie Parker jazz festival (inderdaad free –as a bird- bird is the word!). Daar zijn we, na de Ensor expositie in het Moma onder een stralende zon naartoe getrokken. Met vlinders in de buik gaan luisteren naar Cedar Walton trio en onderweg een schattig vintage vestje gekocht voor 4$. Verder met Karolien nog in blue note naar Dave Holland en Chris potter gaan luisteren. Echt memorabel. Daarna zijn we met onze nieuwe vriend, John de trompettist afgedwaald naar smalls, een nog schattigere jazzkeet waar ik een babbeltje deed met Billy Hart die een paar weken daarvoor nog in jazz Middelheim met onze Toots had gespeeld. Ik ben hier eerlijk gezegd al trots geweest op mijn nationaliteit. Hoewel ik ze soms wel eens moet uitleggen dat Belgium niet de hoofdstad is van Brussels zijn James Ensor, onze streekbieren, Toots Thielemans en natuurlijk Kim Clijsters hier niet onbekend. Zondag in the Zebraroom van de lenox lounge in Harlem met Karolien standards gaan zingen en plannen gemaakt met de drummer van Annie Ross om een dezer dagen naar een van zijn gigs te komen.

Aangezien de Brit Henry Hudson zo’n 400 jaar geleden onder Hollandse vlag de Hudson rivier en daarmee NY ontdekte is het hier vorig weekend een oranje-blauw-wit-rood-met-sterretjes-en-klompen-en-gouda-feest geweest. Governers island werd voor de gelegenheid omgetoverd tot mini-Nederland. Armin Van Buuren kwam draaien en riep kroonprins en prinses Willem-Alexander en Maxima op het podium die spontaan begonnen mee te dansen. De oranjes werden gek. Verder deed NY ook zijn best er deze dagen extra netjes bij te lopen aangezien het the NY fashion week is. De upper east siders in Chanel, de aziaten in Vuiton, de soho crowd in Margiela en de rest van de modewereld komt nu samen in Bryant park.

Verdere van god losgerukte taferelen in het New Yorkse straatbeeld. Nogmaals enen hele schone afro-american die voor ons int midden van de straat zijn kleren begon uit te trekken, een dakloze die onder het onvoorzienbare gevaar van een naderende tram op de sporen was gaan zitten, Politievolk met grote guns aan wall street, marins, militairen, sheriffs en the air force in de meest typische traditionele uniforms, vrouwen die mannen zijn, mannen die vrouwen zijn en natuurlijk chihuahua’s in een handtas.

Hoewel er over hempstead hier buiten de criminality rate niet veel boeiends valt te vertellen heeft long island naast de lange afstanden en een bouwstijl van peperkoekenhuisjes prachtige stranden. Ik ben met mijn vriendinnetjes en mijn nieuwe goede vriend the U.S. constitution een dagje gaan zonnen op strand en zwemmen in een super woeste Atlantische oceaan.

Ok, dat was het ongeveer. Tis voor velen van jullie bijna weer zover: een heuglijk weerzien met de hans de wulfen en de christiaan engelsen van deze wereld. Veel succes daarmee! Soms ben ik in gedachten in de univstraat, aan de muinkkaai of op de graslei. Maar, buiten de twee dagen dat ik vrij ziek in mijn bed heb gelegen met wat achteraf niets minder dan the swine flu bleek te zijn (virus is door de hele campus gegaan) doe ik het goed hier in deze verrassend nieuwe wereld. Ik haal succesvol mijn rode sokken uit de witte was, sla massa’s groeten en fruit in en hou mijn hoofd boven water met alle reading assignments.

Veel liefs,

Xoxo

Sophie